کاهش لایه ازن ، سپر که از زندگی در سطح زمین در برابر سطح مضر اشعه ماوراء بنفش محافظت می کند ، در بهار ماه امسال در سطح بی سابقه ای از بخش های بزرگ قطب شمال قرار دارد. این پدیده به دلیل حضور مداوم مواد از بین برنده ازن در جو و یک زمستان بسیار سرد در استراتوسفر (لایه جو بین 10 کیلومتری و دور 50 کیلومتری ارتفاع) ایجاد می شود.

ستون های ازن در کل در قسمتهای بزرگی از قطب شمال امسال با کاهش شدید اوزون در ارتفاعات حدود 18 کیلومتری ، به رکورد کم ارزش رسیده اند. به گزارش سرویس مانیتورینگ اتمسفر Copernicus که توسط ECMWF اجرا شده ، آخرین باری که میزان تخلیه ازن به طور مشابه در قطب شمال مشاهده شد ، در بهار سال 2011 بود ، و به نظر می رسد کاهش ازن در سال 2020 حتی قوی تر باشد.

اقدامات انجام شده براساس توافقنامه بین المللی به نام پروتکل مونترال منجر به کاهش در میزان فراوانی جوی مواد کنترل شده ازن از بین رفته است. اما غلظت آنها در جو فوقانی هنوز به اندازه کافی زیاد است که باعث تخریب شدید ازن می شود. کاهش بهار با ترکیبی از عواملی از جمله دمای پایین در استراتوسفر قطبی در شب قطبی و ورود نور خورشید در اوایل بهار هدایت می شود.

اکثر کاهش اوزون در قطب شمال در داخل به اصطلاح گرداب قطبی اتفاق می افتد: ناحیه ای از باد های مدور سریع می وزد که در پاییز شدت می یابند و توده هوا را درون گرداب می گذارند و آن را بسیار سرد نگه می دارند. از آنجا که شرایط و دمای هواشناسی از سال به سال دیگر متفاوت است ، شدت کاهش ازن نیز در نوسان است. این بدان معنی است که گاهی اوقات کاهش بزرگ ازن قطب شمال هنوز امکان پذیر است.

استراتوسفر قطب شمال معمولاً از قطب جنوب کمتر جدا شده است. دمای استراتوسفر در قطب شمال معمولاً به همان اندازه در استراتوسفر قطب جنوب کم نمی شود و برای مدت زمان طولانی نیز کم نمی ماند.

با این وجود ، در زمستان امسال (2019-2020) گردابهای قطبی استراتوسفر به قدری قوی و سرد بوده اند که دمای هوا در استراتوسفر قطب شمال به مراتب بیشتر از قطب جنوب کاهش یافته است و باعث ایجاد منطقه بزرگی از ابرهای استراتوسفر قطبی و ارتقاء فرآیندهای شیمیایی که ازن را تخلیه می کنند. شرایط جوی که مانع از کارآیی مجدد باد ازن از عرض جغرافیایی پایین می شوند نیز عاملی بوده است.

در مقابل با قطب شمال ، سوراخ ازن 2019 بر فراز قطب جنوب از زمان اولین بار کشف سوراخ ازن کوچکترین رکورد بود.

اشعه ماوراء بنفش

شبکه جهانی تماشای اتمسفر جهانی WMO ایستگاه هایی در قطب شمال دارد و اینها اندازه گیری های باکیفیت از اشعه اوزون و ماوراء بنفش (UV) را انجام می دهند.

شرایط سال 2020 مشابه بهار 2011 است که تلفات ازن در قطب شمال نزدیک به 50٪ بود. از بین رفتن ازن قطب شمال منجر به افزایش تابش اشعه ماوراء بنفش سطحی در بهار سال 2011 شد و دانشمندان شاهد افزایش 60 درصدی شاخص UV در قطب شمال کانادا و افزایش حتی بیشتر در اروپای شمالی بودند.

علاوه بر این ، کاهش ازن در قطب شمال بر بودجه کل ازن و در نتیجه افزایش سطح اشعه ماوراء بنفش تابستان در کانادا و اروپا تأثیر می گذارد. هر سال ، بر اساس میزان ازن بهار ، پیش بینی اشعه ماوراء بنفش تابستانی در کشورهای مختلف ارائه می شود.

پروتکل مونترال

جدیدترین ارزیابی علمی کاهش ازن از WMO و برنامه محیط زیست سازمان ملل نشان می دهد که لایه ازن در بخش هایی از استراتوسفر از سال 2000 با سرعت 1-3٪ در دهه بهبود یافته است. در نرخ های پیش بینی شده ، قطب شمال و نیمکره شمالی اواسط ازن عرض جغرافیایی پیش بینی می شود تا اواسط قرن (2035 پوند) کاملاً التیام یابد و به دنبال آن نیمه نیم کره جنوبی در اواسط قرن ، و قطب جنوب تا سال 2060.

بدون پروتکل مونترال ، تخریب ازن امسال به احتمال زیاد بدتر شده است. مواد تخلیه کننده ازن مانند کلروفلوئوروکربن ها (CFC) و هالون ها که یک بار در یخچال ها ، قوطی های اسپری و خاموش کننده های آتش وجود دارند ، تحت پروتکل مونترال فاز از مرحله حذف شده اند. با این وجود ، اندازه گیری ها و تجزیه و تحلیل های جوی امکان شناسایی انتشار جدید برخی از مواد کنترل شده را تأکید می کند و بر اهمیت مشاهدات مداوم از این ترکیبات تأکید می کند.

بهبود آهسته لایه ازن به این دلیل است که مواد کاهش دهنده ازن در جو باقی می مانند